Μινωικές γεύσεις από γνωστό σεφ σε μια από τις καλύτερες γειτονιές της Μελβούρνης
Στην καρδιά μιας από τις καλύτερες γειτονιές της Μελβούρνης, του εμπορικού κέντρου Camberwell, βρίσκεται ένας μικρός παράδεισος γεύσεων που φέρει το όνομα «Έλυρος» («Elyros»). Το εστιατόριο ανήκει σε δύο ομογενείς, ερωμένες της κρητικής κουζίνας με μοναδικές γνώσεις και πάθος για την ιστορική εξέλιξη των γεύσεων στο νησί του Μίνωα, γνώσεις που με τη συνδρομή του σεφ Jarrod Smith, μεταβάλλουν σε μοναδικές γαστριμαργικές απολαύσεις για τους θαμώνες τους.
Η Άντζι και η Ντίσα δεν προσπαθούν, απλώς, να βάλουν την κρητική κουζίνα στον γαστρονομικό χάρτη της Μελβούρνης. Μέσα από διαφορετικά δρώμενα, επιδιώκουν να συνδέσουν το παρόν με το παρελθόν, τα προϊόντα της κρητικής γης με τη γευστική παλέτα των θαμώνων τους στην χώρα του «Κάτω-κάτω», διεγείροντας ταυτόχρονα τη φαντασία τους και καταρρίπτοντας το στερεότυπο του… ελληνικό φαγητό = γύρος, σαγανάκι, σουβλάκι.
Ένα απ’ αυτά τα δρώμενα είναι και το «Μινωικό Τραπέζι», που απευθύνεται σε όσους πιστεύουν ότι ένα δείπνο σε ένα καλό εστιατόριο πρέπει να προσφέρει κάτι παραπάνω από την ευεξία της χόρτασης.
Το «Μινωικό Τραπέζι» είναι κοντολογίς, ένα «βασιλικό» τραπέζωμα.
Το γεγονός ότι δεν είναι απλώς ένα δείπνο με ωραίο όνομα, ο συνδαιτυμόνας το αντιλαμβάνεται από την πρώτη στιγμή και με έναν ιδιαίτερα ζεστό ή, πιο εύστοχα, καυτό τρόπο. Πριν καλά-καλά αρχίσει αυτό το «βασιλικό» δείπνο, στο κέντρο του τραπεζιού στήνεται ένα πήλινο αγγείο μέσα στο οποίο τοποθετούνται αναμμένα κάρβουνα. Η χρησιμότητά του σε αντίθεση με την εντυπωσιακή του όψη, δεν είναι ξεκάθαρη από την αρχή, εντούτοις ακόμα και αυτό το σκεύος δίνει το δικό του μήνυμα, ένα μήνυμα που ο συνδυασμός, η εικόνα και τα εκπληκτικά ασυνήθιστα πιάτα που ακολουθούν, το επαληθεύουν αναμφισβήτητα.
Η οπτική απλότητα των πιάτων στο Μινωικό Τραπέζι του «Έλυρος», δεν συνάδει με τη γευστική τους πολυπλοκότητα. Αυτή η αντίφαση, όμως, είναι και η γοητεία που ασκούν στον «κοινωνό» αυτών των γεύσεων, τα εδέσματα που σερβίρονται στο μενού του «Μινωικού Τραπεζιού».
«Αναζητήσαμε τις συνταγές της Μινωικής περιόδου, περιπλανηθήκαμε στους λαβύρινθους της γεύσης των αρχαίων προγόνων μας, όχι μόνο όσον αφορά το φαγητό, αλλά και το ποτό και επιδιώκουμε να συνδέσουμε το αρχέγονο με το σύγχρονο» είπε η Άντζι Γιαννακοδάκη, προλογίζοντας το δείπνο. Και δεν θα μπορούσε να το θέσει πιο εύστοχα.
Τα πιάτα του «Μινωικού Τραπεζιού», όπως ο τόνος πάνω στην μαρμάρινη πλάκα, η χορτόπιτα με άγρια χόρτα και μάραθο, η πλάτη από κατσίκι μαγειρεμένη επί 12 ώρες ή το θεϊκό χταπόδι στιφάδο, δεν έχουν υποστεί τον «βανδαλισμό» των μπαχαρικών. Εντούτοις, προσφέρουν μία ερεθιστική γευστική εμπειρία, όπου οι γλυκές τους νότες προσφορά των φρέσκων φρούτων, αναπτύσσονται και εξουδετερώνονται με αργούς ρυθμούς από τη στιβαρή γευστική δύναμη των πρωταγωνιστών τους.
Και πάνω που νομίζεις ότι ταξιδεύεις σε έναν παράδεισο, όπου η ηδονή δεν είναι αμαρτία και όλα επιτρέπονται έρχεται και το 10χρονο Λίατικο του Οικονόμου ή το Ξυνόμαυρο Μερχάλι του Κελεσίδη και ο «Ωκεανός» φρεσκάδας και αρώματος του Οινοποιείου ΙΔΑΙΑ, να στο επιβεβαιώσει, εκτοξεύοντας το ερεθιστικό γαργάλισμα της πλοκής των γεύσεων και των αρωμάτων από τους κάλυκες της γλώσσας σου στον ουρανίσκο. Κάθε πιάτο σερβίρεται με το ανάλογο ελληνικό κρασί.
Από το neoskosmos.com
