Με το Κατασχετήριο των τραπεζικών του λογαριασμών στα χέρια, ο Μανώλης Βασιλάκης, εκδότης του Athens Book Review (ΑΒR), επανέρχεται στην καταγγελία για φίμωση του μηνιαίου περιοδικού του από την πλευρά του νυν υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά. «Ολα αυτά συνέβησαν στον καιρό της Θάνου», επισημαίνει. «Εψαχναν αφορμή και την βρήκαν».
Σύμφωνα με αυτό, «ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς, δια του Ι. Κ. Μαντζουράνη, δέσμευσε σήμερα τους τραπεζικούς λογαριασμούς της εκδότριας της Athens Review of Books Μαρίας Βασιλάκη. Επίσης προέβη σε κατάσχεση των εσόδων μας από το πρακτορείο διανομής “ΑΡΓΟΣ”»και συνεχίζει: Στην πραγματικότητα επιχειρεί το κλείσιμο της Athens Review of Books. Κατόπιν αυτών η ARB θα επισπεύσει την προσφυγή της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπου αναμένεται η αμετάκλητη δικαίωσή της».
Περί συκοφαντικής δυσφήμησης ο λόγος: Ολη η υπόθεση αφορά σε μια επιστολή αναγνώστη που δημοσιεύτηκε στην ΑΒR το 2010 με χαρακτηρισμούς κατά του τότε συμβούλου του πρωθυπουργού Γεωργίου Παπαναδρέου και νυν υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά. Την αγωγή του Νίκου Κοτζιά κατά του περιοδικού επικύρωσαν οι δικαστές του Αρείου Πάγου, παίρνοντας σκυτάλη από τους δικαστές του Εφετείου Αθηνών. Εφέτες και Αρεοπαγίτες συμφώνησαν ότι ο χαρακτηρισμός του Νίκου Κοτζιά ως «γκαουλάιτερ του σταλινισμού» ήταν συκοφαντική δυσφήμηση.
Το 2010 ο Νίκος Κοτζιάς κατέθεσε αγωγή αποζημίωσης ύψους 250.000 ευρώ, ποσό που θα σήμαινε το τέλος της έκδοσης. Πέντε χρόνια μετά, η απόφαση του Εφετείου, η οποία καταδίκαζε την «Athens Review of Βooks» μειώνοντας την αποζημίωση στις 10.000 ευρώ, ποσό που σήμερα με τις προσαυξήσεις έφτασε τις 18.300 ευρώ.
Αφού λοιπόν καταδικάστηκε ο Μανώλης Βασιλάκης, προς τι η επιμονή για το ποσό; Κάτι τέτοιο δεν επιβεβαιώνει την πρόθεση οικονομικής εξόντωσης και ουσιαστικά το κλείσιμο του Athens Review of Books;
Με σχετικό άρθρο του, ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο ο Ανδρέας Πετρουλάκης στο protagon έθετε τους προβληματισμούς του: «Τι είναι αυτό που ωθεί ένα δημόσιο πρόσωπο, ένα υπουργό, να κάνει αγωγή εναντίον ενός δημοσιογράφου ή εκδότη για δημοσίευμα που θεωρεί ότι τον έθιξε; Ο προφανής λόγος είναι για να αποκαταστήσει την υπόληψή του που θεώρησε ότι θίχτηκε από το δημοσίευμα. Aλλος πιθανός λόγος θα μπορούσε να είναι να τρομοκρατηθεί ο δημοσιογράφος και οι συνάδελφοί του ώστε στο μέλλον να σκεφτούν δύο φορές αν θα του επιτεθούν. Τρίτος λόγος θα μπορούσε να είναι η επιδίωξη να εξοντώσει οικονομικά και να ωθήσει σε κλείσιμο το ενοχλητικό έντυπο. Τελευταίος λόγος ίσως θα ήταν να αυξήσει το εισόδημά του. Aλλον δεν μπορώ να σκεφτώ»…..
Για «έναν βιασμό της ελευθερίας του λόγου» γράφει σχετικά ο καθηγητής Νάσος Βαγενάς στο «Βήμα», και παραθέτει τους λόγους για τους οποίους ένας δικαστής μπορεί να οδηγηθεί ενσυνειδήτως σε μια φιλοκυβερνητική άδικη απόφαση.
Παράλληλα σταχυολογεί σχόλια και κείμενα που γράφτηκαν προς υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου με αφορμή την υπόθεση του ΑΒR. «Η απόφαση προδίδει αδιανόητη και εξόφθαλμη έλλειψη λογικής, θλιβερή αμάθεια και έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων ιστορίας» (Ν. Διαμαντούρος). «Αριστούργημα ιστορικής αμάθειας και ακρισίας που απάδει σε δικαστές» (Γ. Β. Δερτιλής). «Τόσες ανοησίες μέσα σε τόσο λίγο χώρο» (Θ. Βερέμης). «Ανοησία πελωρίων διαστάσεων» (Γ. Γιαννουλόπουλος). «Η απόφαση του δικαστηρίου είναι μνημείο αμάθειας που καταρρακώνει το κύρος της Ελληνικής Δικαιοσύνης» (Π. Σ. Βαλλιάνος). «Ανιστόρητης αιτιολογίας και εντυπωσιακά λανθασμένη καταδικαστική απόφαση» (Α. Δεληβοριάς). «Το σκεπτικό της δικαστικής απόφασης μαρτυρεί ανεπίτρεπτη για δικαστήριο πολιτική μεροληψία» (Α. Μανιτάκης).
