Μια από τις πλέον καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική ήταν αυτή του Ιουνίου του 2007, που κατέκαψε τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας.
Το ημερολόγιο έγραφε 28 Ιουνίου 2007 όταν οι πρώτες φλόγες καταστρέφουν με απίστευτη μανία την Πάρνηθα, ενώ τα μπαλκόνια στην Αθήνα γεμίζουν στάχτη. Σιγά σιγά οι πύρινες γλώσσες τυλίγουν το βουνό και «πνίγουν» τα πάντα.
Λίγες μέρες μετά, η φωτιά σβήνει. Η καταστροφή είναι αμετάκλητη. Τις επόμενες μέρες, στο Σύνταγμα μια βουβή διαμαρτυρία εκφράζει την οργή της για την καταστροφή και τα λάθη που οδήγησαν σε αυτήν: «Απαιτούμε να μην ξαναγίνει ποτέ. Απαιτούμε να γίνουν προσπάθειες να σωθεί ό,τι μπορεί να σωθεί. Άνθρωποι που ως τότε βλέπαμε την Πάρνηθα απλά σαν κάτι όμορφο και δεδομένο, τώρα είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε δράση».
Σήμερα, 10 χρόνια μετά, η WWF αναρωτιέται τι απέγινε η ζωή της Πάρνηθας και δίνει στη δημοσιότητα ένα ντοκιμαντέρ.
Το χρονικό της πυρκαγιάς στην Πάρνηθα
Η πυρκαγιά ξεκίνησε από τα Δερβενοχώρια, στη βόρεια πλευρά του όρους, και επεκτάθηκε γρήγορα στις πλαγιές του βουνού. Αρχικά στην επιχείρηση κατάσβεσης συμμετείχαν 40 πυροσβέστες και 16 οχήματα, με την αρωγή 12 συνολικά πυροσβεστικών αεροσκαφών και ελικοπτέρων. Η φωτιά όμως δεν στάθηκε δυνατό να περιορισθεί πριν από το βράδυ, σε μια ώρα που τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης αδυνατούσαν να πετάξουν.
Έτσι, μέχρι την νύχτα οι επίγειες δυνάμεις αντιμετώπιζαν μια ανεξέλεγκτη κατάσταση και ανάμεσα στις 21:00 και τις 21:30 οι φλόγες πέρασαν μέσα στον Εθνικό Δρυμό και έφτασαν σε απειλητική απόσταση από τις εγκαταστάσεις του καζίνο, του πάρκου κεραιών και της Πολεμικής Αεροπορίας. Οι εγκαταστάσεις αυτές εκκενώθηκαν. Την ίδια στιγμή, δύο λόχοι του Ελληνικού Στρατού από κοντινά στρατόπεδα τέθηκαν σε επιφυλακή για πιθανή βοήθεια στην κατάσβεση.
Το επόμενο πρωί (29 Ιουνίου), με τη βοήθεια πλέον και των αεροπορικών μέσων, τα μέτωπα της φωτιάς στο Μπάφι, το Φλαμπούρι και κοντά στις εγκαταστάσεις της Πολεμικής Αεροπορίας άρχισαν να τίθενται σταδιακά υπό έλεγχο. Σε αυτό το σημείο, ενισχύσεις από τους διπλανούς νομούς, όπως επίσης και 300 στρατιώτες κατέφθασαν σε ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων δυνάμεων, με την τελική δύναμη να αποτελείται από 130 πυροσβέστες, 50 οχήματα και τις στρατιωτικές δυνάμεις. Αξίζει να σημειωθεί πως σημαντική ήταν η συμβολή των ενήλικων στελεχών του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων, με τη βοήθεια και την καθοδήγηση των οποίων (γνώριζαν πάρα πολύ καλά όλα τα μονοπάτια της Πάρνηθας) οδηγήθηκαν τα πεζοπόρα τμήματα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας σε δύσβατες περιοχές για να επιχειρήσουν κατάσβεση. Η συμβολή των προσκόπων εκείνες τις ημέρες ήταν σπουδαία και καθοριστική, μια και οι πυροσβέστες είχαν αυτούς ως οδηγούς στα δύσβατα μονοπάτια του δρυμού.
Μετά την κατάσβεση της πυρκαγιάς, με τις τελευταίες επιχειρήσεις να λαμβάνουν χώρα εκεί που η πυρκαγιά ξεκίνησε, στα Δερβενοχώρια, ο απολογισμός ήταν καταστρεπτικός, τόσο για τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας, όσο και για το μικροκλίμα της Αθήνας γενικότερα. 25.000 στρέμματα που ανήκαν στον δρυμό κάηκαν. Επιπλέον, προστατευόμενα είδη ζώων που ζούσαν εκεί είδαν ή θα δουν τους πληθυσμούς τους να μειώνονται, αφού πολλά ζώα κάηκαν ή πέθαναν από ασφυξία, ενώ οι εναπομείναντες πληθυσμοί θα αντιμετωπίσουν έντονα προβλήματα τροφής και κατοικίας. Επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η αποτέφρωση της τελευταίας μεγάλης δασικής έκτασης κοντά στην Αθήνα θα σημαίνει θερμότερα καλοκαίρια, παρατεταμένους καύσωνες και πλημμύρες τον χειμώνα.
Η πυρκαγιά επίσημα αποδίδεται σε πυλώνα της ΔΕΗ. Παρ’ όλα αυτά, έρευνες, με εισαγγελική εποπτεία, διεξήχθησαν κατά την περίοδο μεταξύ του συμβάντος αυτού και του κύματος πυρκαγιών του Αυγούστου.
