Οι ανακατατάξεις στην Ευρώπη που πυροδότησε η απόφαση των Βρετανών να εγκαταλείψουν τη γερμανική Ευρώπη δεν είναι οι μόνες που αφορούν και επηρεάζουν την Ελλάδα.
Ανακατατάξεις στην Ευρώπη
Ρίχνοντας μια ματιά ανατολικά, η Αθήνα παρακολουθεί μια ταχύτατη διαδικασία διευθετήσεων προβλημάτων της Άγκυρας με τους γείτονες της. Με θεαματικές κινήσεις ο Ερντογάν «κατάπιε» την «περηφάνια» του και έσπευσε να αποκαταστήσει τις σχέσεις της χώρας του με δυο «μεγάλους παίκτες» που «ακουμπούν» τη χώρα του: Τη Ρωσία και το Ισραήλ. Από τη μία πλευρά αυτή η κίνηση της Άγκυρας περιγράφει την ανάγκη της: καλυμμένα νώτα για την αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού -που στην προκειμένη περίπτωση είναι όσοι από τους Κούρδους αγωνίζονται για τη δημιουργία κουρδικού κράτους…
Τα ελληνοτουρκικά
Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, έχει ενδιαφέρον ότι ενώ η Τουρκία σπεύδει να διευθετήσει -έστω προσωρινά- εκκρεμότητες με γείτονες της, εμφανίζεται σταθερά προσηλωμένη στη συντήρηση των διαφορών της με την Ελλάδα. Προφανώς η Άγκυρα είτε υποτιμά την Ελλάδα ως αντίπαλο και δεν δίνει σημασία στις συνέπειες που μπορεί να έχουν οι ελληνοτουρκικές τριβές είτε έχει επιλέξει την Ελλάδα ως (εύκολο) αντίπαλο. Η τουρκική ηγεσία μάλιστα δεν κρύβει τις «επιθετικές» της προθέσεις σε βάρος της Ελλάδας στο Αιγαίο. Φροντίζει να τις διακηρύττει δημοσίως και με τον πιο επίσημο τρόπο. Έτσι, η τουρκική κυβέρνηση με επιστολή της στον ΟΗΕ, όχι μόνο επαναφέρει τις γνωστές διεκδικήσεις για την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου, αλλά παρουσιάζει την Ελλάδα να έχει μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις, καθώς, όπως υποστηρίζει το τουρκικό έγγραφο, διαταράσσει την τουρκική υφαλοκρηπίδα, η οποία -κατά την Άγκυρα- φτάνει μέχρι την… Κρήτη!!!
Απώτερος στόχος
Το τουρκικό έγγραφο έχει τη σημασία του, γιατί καταγράφεται κωδικοποιημένη όλη η τουρκική επιχειρηματολογία για τη διεκδίκηση όλης της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και του «δίκαιου» διαμοιρασμού της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου. Με πιο απλά λόγια, η Τουρκία επιμένει ότι το Αιγαίο είναι ειδική περίπτωση, ότι τα νησιά σ’ αυτήν την ειδική περίπτωση δεν έχουν δικαίωμα σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη και προφανώς, κατά την τουρκική άποψη, κανένα Καστελόριζο δεν μπορεί να εμποδίσει την επέκταση της τουρκικής ΑΟΖ, μέχρι εκεί που θα συναντηθεί με την ΑΟΖ της Αιγύπτου.
Όλα αυτά, θα πει κανείς, είναι γνωστά και η διαμάχη κρατά χρόνια. Ωστόσο, η επανάληψη τέτοιων «διεκδικήσεων» σε μια περίοδο γενικότερης γεωπολιτικής έντασης και αστάθειας μοιάζει με προβολή αιτημάτων, τα οποία απλώνονται σε ένα τραπέζι όπου θα συζητηθούν κάποια στιγμή τελικές διευθετήσεις…
Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
