Η documenta 14, η διεθνής έκθεση σύγχρονης τέχνης που διεξάγεται κάθε πέντε χρόνια στο Κάσελ της Γερμανίας για πρώτη φορά φέτος περιλαμβάνει και την Αθήνα. Η διάρκειά της στην ελληνική πρωτεύουσα θα είναι από τις 8 Απριλίου έως τις 16 Ιουλίου, ενώ στις 10 Ιουλίου εγκαινιάζεται στην έδρα της, στο Κάσελ.
Δείτε το site της documenta 14
Με αφορμή το μεγάλο αυτό καλλιτεχνικό γεγονός, το Μουσείο Ακρόπολης παρουσιάζει στο αίθριο του ισογείου το φωτεινό γλυπτό του Robert Wilson, “La Traviata”. To έργο του μεγάλου μάγου του φωτός είναι μια ήρεμη σύνθεση, με ήπιες χρωματικές εναλλαγές και απλές φωτεινές ράβδους γύρω από τρεις άξονες, που γοητεύει τον θεατή.
Η είσοδος στο ισόγειο είναι ελεύθερη και το έκθεμα θα παραμείνει στο Μουσείο, έως τον Οκτώβριο 2017.
Δείτε το site του Μουσείου της Ακρόπολης
Ο Robert Wilson είναι ένα πολύπλευρο καλλιτεχνικό ταλέντο. Σκηνοθέτης και συγγραφέας, έχει διακριθεί όμως και ως σκηνογράφος, χορογράφος, εικαστικός, περφόρμερ και αρχιτέκτονας.
Γεννήθηκε στο Γουάκο (Waco) του Τέξας στις 4 Οκτωβρίου του 1941 από εύπορους γονείς και μεγάλωσε σε συντηρητικό περιβάλλον. Στα νεανικά του χρόνια αντιμετώπιζε πρόβλημα στην εκφορά του λόγου (τραυλισμό) και δυσκολία στην κοινωνική προσαρμογή. Μία 70χρονη δασκάλα χορού και θεραπεύτρια, η δεσποινίς Byrd Hoffman, λειτούργησε όμως σαν μέντοράς του και τον βοήθησε να απελευθερώσει την εσωτερική του ένταση με αργές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Η επίδραση της στον νεαρό τότε Γουίλσον αργότερα θα γίνει φανερή και στην κινησιολογία των σκηνοθετικών του έργων.
Αποφοίτησε από το τοπικό πανεπιστήμιο (Διοίκηση Επιχειρήσεων) και το 1963 πήγε στη Νέα Υόρκη για να παρακολουθήσει μαθήματα αρχιτεκτονικής στο Brooklyn’s Pratt Institute. Εκεί ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος (στο «America Hurrah» στο θέατρο La Mama) και έπειτα με την ομάδα του, που ονόμασε Byrd Hoffman School of Byrds προς τιμήν της δασκάλας του. Στα 24 του, υποφέροντας από κατάθλιψη, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει και κατόπιν χρειάστηκε να νοσηλευτεί σε ψυχιατρικό ίδρυμα. Όταν βγήκε ωστόσο, τάραξε τα καλλιτεχνικά δρώμενα δημιουργώντας μια εικαστική εγκατάσταση από 676 τηλεφωνικούς στύλους και και μια σειρά περίπου 60 υβριδικών παραστάσεων στη Νέα Υόρκη. Με τα πρώτα έργα του («Deafman Glance», 1971, «Το Βλέμμα του Κωφού») έδωσε το δείγμα γραφής του και κέρδισε την αναγνώριση. Επρόκειτο για μια σιωπηλή όπερα στην οποία πρωταγωνιστούσε ένας κωφάλαλος έφηβος που ο σκηνοθέτης είχε υιοθετήσει κάποια χρόνια νωρίτερα.
Το 1972 λίγο προτού αναχωρήσει για το Ιράν όπου θα σκηνοθετούσε το «KΑ MΟUNTain and GUARDenia Terrace» και ενώ έκανε διακοπές στην Κρήτη, συνελήφθη για κατοχή χασίς και φυλακίστηκε. Αποφυλακίστηκε με εγγύηση και τελικά ολοκλήρωσε την παράσταση που είχε διάρκεια 7 ημερών.
Η φήμη του εξαπλώθηκε το 1976, όταν παρουσίασε στο φεστιβάλ της Αβινιόν και σε συνεργασία με τον Φίλιπ Γκλας το έργο «Αϊνστάιν στην ακρογιαλιά» . Ακολούθησε διεθνή καριέρα στην σκηνοθεσία με λαμπερές συνεργασίες από τον χώρο της ροκ μουσικής (Τομ Γουέιτς, Λου Ριντ, Ντέιβιντ Μπερν), της όπερας (Τζέσι Νόρμαν), του μπαλέτου (Συλβί Γκιγιέμ) και ακόμα της μόδας και της πολιτικής.
Από το 1995 διατηρεί το θεατρικό εργαστήριο Γουετερμιλ Σέντερ (Watermill Center, Κέντρο του Νερόμυλου σε ελληνική απόδοση) .
Έχει τιμηθεί με πολλές διακρίσεις.
Το 2012 σκηνοθέτησε και παρουσίασε στην Ελλάδα, στο Εθνικό Θέατρο, την Οδύσσεια, μια παράσταση βασισμένη στο έπος του Ομήρου.
Δείτε πληροφορίες για τον Robert Wilson στο Wikipedia.org αλλά και στο επίσημο site του
