Το σύμπαν του Γιάννη Οικονομίδη θέλει ιδιαίτερη αντοχή για να το κατανοήσεις. Κι όχι γιατί ο κυπριακής καταγωγής σκηνοθέτης είναι δυσνόητος ή χαμένος σε κάποια παράδοξη θέαση της πραγματικότητας. Αλλά κυρίως γιατί ο Οικονομίδης δεν διστάζει να συλλέξει την βία της καθημερινότητας μας, να την αποστάξει και να την μετουσιώσει σε ένα πικρότατο δηλητήριο με το οποίο κάνει την δική του Τέχνη.
Στις ταινίες του, “Σπιρτόκουτο”, “Ψυχή στο στόμα”, “Μαχαιροβγάλτης” και “Το μικρό ψάρι” είναι η βία που αποθεώνεται: η βία της κάθε μικρής μέρας, των μεταξύ μας σχέσεων, η βία στο χώρο της εργασίας, της διαμονής, της αναψυχής. Λεκτική, βουβή, μεγαλόφωνη, ωμή, υφέρπουσα, πάντα παρούσα, ξεσπά, λυσσά μεταξύ αφριζόντων προσώπων, θυμίζοντας μας σε λίγες ώρες αντίστοιχες στιγμές που έχουμε ζήσει, ακούσει, προσπεράσει.
Τι επιδιώκει ο Οικονομίδης; Να δείξει πως πλέον η βία είναι βασικό συστατικό της κοινωνίας μας; Να αποδείξει πως η βία ξεκινά από το πιο προσωπικό και εξελίσσεται σε κοινωνική επιταγή; Να επιδείξει πως η βία πλέον δικαιώνεται; Όπως και νάχει ο ίδιος έχει πετύχει να ταράξει τα ήρεμα νερά της ελληνικής κινηματογραφίας, με ένα ρεαλιστικό, σκληρό, και πάντα ατέρμονο σεναριακά κόσμο που χτίζει στις ταινίες του.
Τη μέθοδο του τώρα μεταφέρει και στο θέατρο, στην σκηνή “Νίκος Κούρκουλος” του Εθνικού. Με βάση το έργο “Στέλλα Βιολάντη” του Γ. Ξενόπουλου, ο Οικονομίδης στήνει πάλι μια οικογενειακή δραματουργία βίας (όπως με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία “το Σπιρτόκουτο”), με την κόρη “Στέλλα” να αρνείται να παντρευτεί αυτόν που της προτείνει και επιβάλλει ο πατέρας της. Η σύγκρουση είναι αναμενόμενη αλλά εξελίσσεται σε ένα ευρύ σχόλιο πάνω στο ψέμα και την βία, που πάνω τους έχουμε θεμελιώσει ένα κόσμο ψευδεπίγραφης ευμάρειας. Και ο Οικονομίδης προχωρά ακόμη παραπέρα στο πρώτο του θεατρικό βήμα καθώς απελευθερώνει όχι μόνο τους θεατές από τις ενόχες του, αλλά και τους ηθοποιούς του. Καθώς τους αφήνει να στήνουν πάνω στον βασικό καμβά του έργου μια αυτοσχεδιαστική προσέγγγιση, ανάλογα την επικοινωνία με τους θεατές και την ένταση της στιγμής. Κάνοντας έτσι όχι μόνο κάθε παράσταση μοναδική αλλά και κάθε συναίσθημα που αυτή παράγει επίσης μοναδικό.
- Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης
- Επιμέλεια κειμένου: Βαγγέλης Μουρίκης
- Σχεδιασμός Φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
- Βοηθός Σκηνοθέτη – Επιμέλεια Κίνησης: Αντώνης Ιορδάνου
- Σκηνογραφία: Ιουλία Σταυρίδου
- Ενδυματολόγος: Γιούλα Ζωιοπούλου
- Μουσική: Μπάμπης Παπαδόπουλος
- Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά
Διανομή
- Θείος Τάκης: Αντώνης Ιορδάνου
- Στέλλα Γερακάρη: Ιωάννα Κολλιοπούλου
- Θεία Βάσω: Μάγια Κώνστα
- Μάριος Αγγελής: Αλέξανδρος Μαυρόπουλος
- Ελένη Γερακάρη: Καλιρρόη Μυριαγκού
- Γιώργος Γερακάρης: Γιάννης Νιάρρος
- Αντώνης Γερακάρης: Στάθης Σταμουλακάτος
- Ανθή Γερακάρη: Έλλη Τρίγγου
Παραστάσεις μέχρι τις 11 Δεκεμβρίου. Κατάλληλο από 15 και άνω. Αγορά εισητηρίων Εθνικό Θέατρο.
