Τη λαϊκή θυμοσοφία «όπου λαλούν πολλοί κοκκόροι…» ενσαρκώνει η προεκλογική εκστρατεία για την ανάδειξη της νέας ηγεσίας της Κεντροαριστεράς, ή όπως αλλιώς σκοπεύουν να ονομάσουν το κόμμα, γιατί ακόμη ούτε η «ταμπέλα» δεν έχει συμφωνηθεί…
Το αλαλούμ που επικρατεί, όχι μόνο στα θεμελιώδη και τα διαδικαστικά, αλλά ακόμη και στις πολιτικές στοχεύσεις του υπό δημιουργία φορέα, ανέδειξε πανηγυρικά το χθεσινό debate των 9 συνυποψηφίων για την ηγεσία του. Οι οποίοι απέφυγαν να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες που τους προσφέρθηκαν (για πρώτη φορά είχε οργανωθεί ένα ουσιαστικό debate, με τη δυνατότητα να θέτει ο ένας στον άλλον ερωτήματα) για μεταξύ τους διάλογο και ξεκαθάρισμα θέσεων, και περιορίσθηκαν… βολικά στην εκφώνηση προετοιμασμένων μονολόγων και εκτόξευση τσιτάτων γενικόλογων και ανούσιων, που δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες και την κρισιμότητα της εποχής.
Ένας καταπραϋντικός… χυλός, ενώ η κοινωνία αναζητεί διεγερτικές ιδέες, συγκεκριμένες μαχητικές και λειτουργικές προτάσεις, επίδειξη διάθεσης υπέρβασης και καινοτομίας, και όχι παλαιάς κοπής μικροκομματικής (και προσωπικής…) διαχείρισης ενός χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος εξουσίας…
Οι… «καλοί» και οι «άλλοι»
Ακόμη και το μόνο συγκεκριμένο που βγήκε από αυτή την τηλεοπτική μάζωξη είναι προβληματικό εν τη γενέσει του, δυσλειτουργικό και αναποτελεσματικό: η αποκάλυψη, δηλαδή, της συμφωνίας που ήδη έχει επιτευχθεί μεταξύ της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη, ότι στο νέο κόμμα που θα δημιουργηθεί… μετά την ανάδειξη του ηγέτη του θα διατηρηθούν (μέχρι τις επόμενες γενικές εκλογές τουλάχιστον) ως έχουν οι δύο κοινοβουλευτικές ομάδες της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού και δεν θα διαλυθούν! «Απλώς», ο αρχηγός που θα αναδειχθεί από τις εκλογές θα τις καθοδηγεί και θα τις συντονίζει. Και σε αυτό το… νεφελώδες πολιτικό σχήμα σχήμα θα μετέχουν, φυσικά, και οι υπόλοιποι σημερινοί συνυποψήφιοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων όχι μόνο είναι μη κοινοβουλευτικοί, αλλά… δεν διαθέτουν καν κόμμα! Και φιλοδοξούν, απλώς, να ηγηθούν του… προς δημιουργία κόμματος!
«Μικρή», αλλά… πολλών μεγατόνων «λεπτομέρεια»: οι άλλοι 7 συνυποψήφιοι δεν είχαν ιδέα γι’ αυτήν την παρασκηνιακή συμφωνία (την οποία αποκάλυψε ο κ. Θεοδωράκης και επιβεβαίωσε ή κ, Γεννηματά), και την έμαθαν «ζωντανά» στην διάρκεια του τηλεοπτικού… συντροφικού ντιμπέϊτ!
Και φυσικά, την απέρριψαν, επιμένοντας στην όσμωση (;) μια ενιαίας κοινοβουλευτικής ομάδας, είτε επειδή φοβήθηκαν την ισχύ που έχουν (και θα έχουν στις εκλογικές λίστες…) οι ήδη σχηματισμένοι και εν λειτουργία πόλοι, είτε αγωνιούντες για την προσωπική τους ουσιαστική συμμετοχή στο νέο κόμμα, είτε τέλος επειδή… θυμούνται την λειτουργικότητα των «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ και του που οδήγησαν την χώρα…
Απλή αναλογική και συνεργασίες
Διάσταση απόψεων, και μάλιστα διαμετρική, καταγράφηκε, όμως, και σε δυο πολύ κρίσιμα ζητήματα που εκ των πραγμάτων θα προκύψουν από… το βράδυ των επόμενων γενικών εκλογών: αν δεν προκύψει απόλυτη πλειοψηφία κανενός κόμματος (κάτι που πιθανολογείται), ο νέος πολιτικός φορέας, ο οποίος μάλιστα φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε τρίτο κόμμα, θα συνεργασθεί για να μην υπάρξει ακυβερνησία με την ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, που θεωρείται βέβαιο ότι θα έρθει πρώτο κόμμα; Και πώς αυτό το νέο κόμμα (αν μάλιστα είναι τρίτο…) θα πολιτευθεί προκειμένου να μπορέσει η επόμενη κυβέρνηση (ΝΔ, κατά τα φαινόμενα) μονοκομματική ή συνεργασίας, ν’ αλλάξει ο εκλογικός νόμος και να μην ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές η «απλή και άδολη», που είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε ακυβερνησία και υπερπληθυσμό κομμάτων και κομματιδίων που θα κινούνται σε διαφορετικά… σύμπαντα;
Και σ’ αυτά τα ερωτήματα που απασχολούν την κοινωνία, και θέλει συγκεκριμένες και καθαρές θέσεις πριν αποφασίσει ποιον θα εκλέξει, οι συνυποψήφιοι έδειξαν ότι αδυνατούν να ομονοήσουν. Οι… μισοί ( Ανδρουλάκης, Καμίνης, Μανιάτης, Θεοδωράκης,) τάσσονται υπέρ της ανάγκης να μην ισχύσει η «απλή», η κ. Γεννηματά τηρεί στάση αναμονής και προτείνει διάλογο «γύρω από ένα τραπέζι», και οι υπόλοιποι δεν φαίνονται να είναι και πολύ αντίθετοι, ίσως επειδή αν το «νέο κόμμα» δεν προχωρήσει, φιλοδοξούν με την απλή αναλογική να εξασφαλίσουν είσοδο στην Βουλή…
Όσο για το « με ποιον θα πάνε και ποιον θ’ αφήσουν…» την επομένη των γενικών εκλογών, οι περισσότεροι… αποφεύγουν να τοποθετηθούν ευθέως (πλην των Ραγκούση και Τζιώτη που εκ προοιμίου αρνούνται κάθε σκέψη για συνεργασία ή έστω ψήφο ανοχής στην ΝΔ) και επιλέγουν την τακτική του ήξεις αφήξεις (λογικό, ίσως, ν’ αφήνουν όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά και να μην θέλουν να δεσμευθούν τώρα για καταστάσεις απρόβλεπτες του μέλλοντος), αλλά με μια… ακατανόητη υπεροψία και προφανή μικρομεγαλισμό: θεωρούν… υποχρέωση της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώσουν απερίφραστα αν συμφωνούν με το πρόγραμμα και τις ιδέες του νέου κόμματος που…θα σχηματισθεί, για να αποφασίσει αυτό σε ποιους θα… επιτρέψει να συνεργασθούν μαζί του! Μόνη εξαίρεση στο συγκεκριμένο θέμα, αυτή του κ. Θεοδωράκη, που λέει ότι σήμερα δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ αλλά μια «τερατογένεση» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, και περιορίζεται στην σκέψη ότι « η χώρα δεν μπορεί να μείνει ακυβέρνητη….». Πιο αμφίσημη η κ. Γεννηματά, λέει τα ίδια με τους άλλους συνυποψηφίους της, αλλά ρίχνοντας το βάρος της επιλογής στους κ.κ. Μητσοτάκη και Τσίπρα, καλώντας τους να δείξουν ότι είναι διατεθειμένοι να συμβάλλουν στην σταθερότητα της χώρας…
Το κάρο και τα… άλογα
Όλες αυτές οι αντιφάσεις, η δυσλειτουργικότητα, η προφανής έλλειψη συνεννόησης, οι ad hok τοποθετήσεις αμηχανίας και ανυπαρξίας συνομολογημένου σχεδίου στόχων, ιδεών και δράσης, είναι το αναμενόμενο επακόλουθο μιας αντιστροφής της φυσιολογικής τάξης πραγμάτων: πρώτα σκέφτεσαι, συνομιλείς, διαπραγματεύεσαι με τους όμορους «συντρόφους» σου τι κόμμα θέλεις να φτιάξεις, με ποιες αρχές, ποιος στόχους και ποιο πρόγραμμα, και μετά ξεκινάς την διαδικασία για να εκλεγεί ο νέος αρχηγός που θα ενσαρκώνει το συγκεκριμένο σχέδιο και κρίνεται ότι είναι ο καταλληλότερος να το υπηρετήσει! Και καλείς τον κόσμο σου να επιλέξει αρχηγό (του συγκεκριμένου κόμματος, όχι… γενικά ενός κόμματος!) μεταξύ δύο, άντε τριών υποψηφίων. Όχι με όρους τηλεοπτικού…. talent show και συνωστισμού επίδοξων σωτήρων της χώρας και του χώρου…
Πηγή Iefimerida.gr
