Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο όπως ακριβώς τον ξέρουμε: ταπεινός, προσγειωμένος, προσηλωμένος στο στόχο του και πιστός στο μπάσκετ και στους Μπακς.
Ο «Greek Freak» έδωσε μια συγκλονιστική συνέντευξη στο «ESPN», η οποία ξεκινάει με το εξής περιστατικό: ο ηγέτης των «ελαφιών» πάει με τους συμπαίκτες του στο λεωφορείο, μετά την προπόνηση, και πολλά παιδιά τον σταματούν για αυτόγραφα και για να υπογράψει πάνω σε αντικείμενα.
Ένας συμπαίκτης του τον ρωτάει γιατί το κάνει αυτό, για να πάρει την… αποστομωτική απάντηση: «Υπέγραψα, γιατί αυτοί κάποτε ήμουν εγώ».
Και συνεχίζει μιλώντας στον Κρις Χέινς: «Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάς από που ήρθες. Ξέρω πως ίσως βγουν να το πουλήσουν, αλλα συνήθιζα να είμαι αυτό το μικρό παιδί που πουλούσε πράγματα στο δρόμο. Ξέρω πόσο δύσκολη ήταν η ζωή για εμένα και την οικογένειά μου μεγαλώνοντας και γι’ αυτό θα παραμείνω πάντα ταπεινός. Ακόμα και τώρα δεν με νοιάζει αν έχω ένα συμβόλαιο των $100 εκατομμυρίων δολαρίων ή μια συμφωνία με την Nike που αξίζει επίσης τόσο. Έτσι μεγάλωσα και δεν θα αλλάξω».
Ο Giannis θυμήθηκε για ακόμα μια φορά τις δυσκολίες που είχε περάσει στο παρελθόν κι εκμυστηρεύτηκε: «Ήμουν νέος. Πουλούσα πράγματα στο δρόμο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Περίπου στα 6-7 μου. Βοηθούσα εκεί έξω τους γονείς μου και πουλούσα ρολόγια, γυαλιά, CD, οτιδήποτε. Το έκανα αυτό μέχρι τα 17 μου. Το έκανα γιατί έπρεπε, δεν είχα άλλη επιλογή. Αν δεν πουλούσαμε κάτι, δεν θα είχαμε φαγητό. Ή αν πουλούσαμε, σκεφτόμασταν πως θα πληρώναμε το ενοίκιο ή να αγοράσουμε κάτι να φάμε. Δεν ήταν εύκολο. Και αυτό δεν έγινε πολύ παλιά. Πριν από 5-6 χρόνια. Δεν είναι εύκολο να το ξεχάσω».
Βέβαια, ανακάλεσε στην μνήμη του όλα αυτά τα περιστατικά και με μια… χαρά: «Εκείνα τα χρόνια ήταν όμορφα. Παλέψαμε και τα βγάλαμε πέρα. Βλέπω την οικογένειά μου τώρα να είναι καλά, είναι απίστευτο το συναίσθημα! Θυμάμαι εκείνες τις στιγμές και είμαι χαρούμενος που τις πέρασα».
Όσο για την απώλεια του πατέρα του, είναι κάτι με το οποίο ακόμα προσπαθεί να… εξοικειωθεί: «Είναι δύσκολο για εμένα και την οικογένειά μου. Προχωρώντας μπροστά, γίνεται λίγο εύκολο. Αλλά ξέρεις, ο πατέρας μου πάντα θα είναι στην καρδιά μου, στο γήπεδο, θα είναι πάντα στην κερκίδα να με βλέπει να παίζω. Είναι μαζί μου πάντα και αυτό που μπορώ να κάνω εγώ είναι να στηρίξω την μητέρα μου και τα αδέρφια μου, να είμαι αρχηγός και να σιγουρευτώ πως ο μικρότερος αδερφός μου τα πάει καλά με το σχολείο».
Επίσης, εξέφρασε ξανά την πίστη και την αφοσίωσή του στο Μιλγουόκι: «Όσο το Μιλγουόκι κάνει τις σωστές κινήσεις και είμαστε ομάδα για πρωτάθλημα, δεν πάω πουθενά! Αυτό που ξέρω είναι η αφοσίωση και αυτός ο σύλλογος μου το έχει δείξει αυτό από την πρώτη ημέρα κι ελπίζω να τους βοηθήσω, φέρνοντας στην πόλη και στους φιλάθλους την ευχαρίστηση ενός πρωταθλήματος στο μέλλον».
Τέλος, αποστόμωσε και πάλι με αυτά που είπε για τα χρήματα και το μπάσκετ: «Πολλοί άνθρωποι ξέρουν ποιος είμαι. Θέλουν… λίγο από εμένα, από το χρόνο μου. Αλλά στο τέλος της ημέρας θυμάμαι ποιος είμαι. Ποιος είναι ο λόγος που παίζω μπάσκετ; Το κάνω γιατί το αγαπώ, το κάνω για την οικογένειά μου και αυτό είναι όλο. Δεν το κάνω για τα λεφτά ή για τη δόξα! Το κάνω απλά και μόνο γιατί το αγαπώ κι επειδή η οικογένειά μου το απολαμβάνει».
