Μάλλον θα πρέπει να προβληματίσει τον πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας, Πέτρο Γαλάτουλα, γιατί σε εκδηλώσεις για σοβαρά θέματα της Ελλάδας, όπως η μεταναστευτική κρίση (τον Απρίλιο πριν την παρέλαση) ή η ψήφος των Αποδήμων (την περασμένη Τετάρτη) η μαζικότητα δεν ξεπέρασε τα 40 άτομα (Σχόλιο της Greek News)
Κανονικά, καθώς και τα δύο είναι επίκαιρα, θα έπρεπε ο κόσμος να φτάνει μέχρι την έξοδο, ιδίως στην πρώτη. Όμως, ήλθαν τα ίδια και τα ίδια άτομα.
Εγώ θα παραθέσω δύο λόγους.
Ο πρώτος, ότι ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας τιμωρεί την οργάνωσή του αποκλείοντας από την προβολή της εκδήλωσης ομογενειακών μέσων ενημέρωσης, όπως η Greek News. Και το κάνει για τιμωρητικούς σκοπούς, ως αντίποινα για την κριτική που ασκήσαμε στην πρωτοφανή απόφαση να αναγορευτεί ως τελετάρχης της εθνικής παρέλασης, ο αρχηγός της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης (φωτό).
Ο δεύτερος λόγος της αποτυχίας είναι γιατί έχει παραγνωριστεί ποιος είναι ο ρόλος της οργανωμένης Ομογένειας και οργανώσεων όπως η Ελληνική Ομοσπονδία. Κάποιοι έχουν την λανθασμένη – και καταστροφική – αντίληψη πως είναι βήμα προβολής κομματικών θέσεων και ιδεοληψιών κι όχι βήματα διαλόγου – σε ότι αφορά ζητήματα της πολιτικής της Ελλάδας και της Κύπρου – και προβολής κι αγώνα για τα εθνικά μας θέματα στην Ουάσιγκτον και την αμερικανική κοινωνία, σε συνεννόηση πάντα με τις αρμόδιες κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου.
Και για να μην λέμε λόγια του αέρα, θα αρκούσε για την Ελληνική Ομοσπονδία να έκανε αυτά που κάνουν η Κυπριακή Ομοσπονδία και η ΠΣΕΚΑ, με την κυπριακή πολιτική ηγεσία. Οργανώσεις που δηλώνουν και το πράττουν, πως «κόμμα μας είναι η Κύπρος». Και με αυτό τον στόχο εστιάζουν την προσοχή τους στην Ουάσιγκτον, της οποίας το σεβασμό απολαμβάνουν ως συνομιλητές και αμερικανοί πολίτες που προωθούν τα καλώς εννοούμενα ενδιαφέροντά τους στην κυβέρνησή τους. Και ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την εκτίμηση του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας της Κύπρου για την σοβαρότητα, τις διασυνδέσεις και τους αγώνες τους.
Μπορεί να επιδείξει έστω κι ένα στοιχείο ομοιότητας σ’ αυτά η Ελληνική Ομοσπονδία;
Ασφαλώς όχι. Εδώ η ιδεοληψία και η μεγαλομανία βασιλεύουν.
Ψήφος Αποδήμων
Ας περάσουμε λοιπόν στην εκδήλωση για την ψήφο των Αποδήμων, που βαφτίστηκε «έκτακτη». Δεν ξέρω πόσο έκτακτη ήταν, πρόλαβε πάντως να βάλουν τρεις διαφημίσεις στο «Κήρυκα» (μπας και δεν φτάσει τις 18-25.000 το διαφημιστικό κονδύλιο κάθε χρόνο) και μόλις την Τρίτη ειδοποίησαν τηλεφωνικά τους αντιπροσώπους. Κάτι τρέχει στα γύφτικα.
Όμως, αυτά είναι πταίσματα μπρος στα υπόλοιπα και σοβαρότερα θέματα. Είναι πρωτοφανές για ένα τέτοιο θέμα, όπως η ψήφος των Αποδήμων, να επιλέγονται ομιλητές μόνο όσοι υποστηρίζουν το αίτημα. Κι όμως, είναι σίγουρο ότι η συντριπτική πλειοψηφία της Ελληνοαμερικανικής Κοινότητας αντιτίθεται. Ιδίως οι σοβαροί παράγοντες της Ομογένειας που ενδιαφέρονται για την προώθηση των ελληνικών εθνικών θεμάτων στην Ουάσιγκτον, αυτών που εργάζονται για την προώθηση Ελληνοαμερικανών στην πολιτική, αυτών που προσπαθούν να αναβαθμίσουμε την θέση μας ως κοινότητα στην αμερικανική κοινωνία.
Λίγοι αγαπητοί μου φίλοι θα πάνε σε μία εκδήλωση για να ακούσουν ένα μονόλογο, έστω κι από περισσότερους του ενός ομιλητές. Εκείνο που κινεί το ενδιαφέρον είναι ο αντίλογος, τα επιχειρήματα, οι εξηγήσεις. Με ποιο δικαίωμα οι διοικούντες την Ομοσπονδία, ή και κάποιοι οργανισμοί όπως των Γιατρών, να θεωρούν ότι έχουν το προνόμιο της αποκλειστικότητας της αλήθειας και το δικαίωμα να υποδεικνύουν στους Ελληνοαμερικανούς ποιο είναι το σωστό και στην ελληνική πολιτεία τι θα πρέπει να κάνει; Ποιοί; Οι 40 που συγκεντρώνονται και εξαπολύουν μύδρους προς τους Ελληνες πολιτικούς για μειοδοσίες και άλλα χείριστα;
Να μην ψηφίζουμε
Το θέμα της παροχής του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι στους Ελληνες πολίτες που ζουν εκτός ελληνικής επικράτειας είναι ζήτημα πολυσύνθετο. Εχει πτυχές πολιτικές αλλά και συνταγματικές.
Οι πολιτικές πτυχές αφορούν τόσο την Ελλάδα, όσο και την Ελληνοαμερικανική Κοινότητα (και την ευρύτερη Διασπορά), αλλά και τρίτες χώρες.
Ας ξεκινήσουμε με την Ομογένεια της Αμερικής. Γιατί θα πρέπει εμείς, που αντιμετωπίζουμε και ζήτημα χαμηλής συμμετοχής στα κοινά της Αμερικής, αντί να στρέψουμε την προσοχή μας στα αμερικανικά πολιτικά πράγματα, ενισχύοντας τη θέση μας και τη δύναμή μας και βοηθώντας κατ’ αυτό τον τρόπο τους εαυτούς μας, την κοινότητά μας, την ευρύτερη αμερικανική κοινωνία, αλλά και την Ελλάδα (από καλύτερη θέση), να ασχοληθούμε με τα ελληνικά πολιτικά πράγματα που γνωρίζουμε μόνο επιφανειακά και εξ αποστάσεως, διασπώντας τις δυνάμεις μας; Τι γνωρίζουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας από τα ελληνικά πολιτικά πράγματα και τις λύσεις που χρειάζονται; Γιατί η Ομογένεια που βίωσε το μεγάλο διχασμό του 1915-1928, να ξαναζήσει παρόμοια διχόνοια; Γιατί ενώ τώρα, η συντριπτική πλειοψηφία αντιμετωπίζει τον κάθε Ελληνα πολιτικό ως αδελφό, που εκπροσωπεί ένα κομμάτι της πατρίδας μας και τον οποίο οφείλει να συνδράμει στο έργο του όταν επισκέπτεται τις ΗΠΑ, να τον αντιμετωπίζει ως κομματικό αντίπαλο (ή και εχθρό) και που το κομματικό καθήκον θα επιβάλει να υπονομεύσει;
Αυτό είναι μόνο το ένα σκέλος. Το δεύτερο σχετίζεται με το ότι δεν είναι ούτε σωστό ούτε δημοκρατικό εμείς που ζούμε σε άλλες κοινωνίες του εξωτερικού, να επιβάλουμε με την ψήφο μας τη θέλησή μας σ’ αυτούς που υπόκεινται τα δεινά της κρίσης, την οποία εμείς παρακολουθούμε ως παρατηρητές. Αν οι ΗΠΑ κατέκτησαν σαν σήμερα, 4 Ιουλίου, την ανεξαρτησία τους, οφείλεται στο κίνημα στο Λιμάνι της Βοστόνης, όπου οι άποικοι έριξαν τα δέματα με το τσάι στη θάλασσα κι απαίτησαν την ανεξαρτησία των πολιτειών, με το σύνθημα «όχι φορολογία χωρίς αντιπροσώπευση». Αντιστρέφοντας αυτή ακριβώς τη βασική αρχή της Αμερικανικής Επανάστασης, δεν δικαιούμαστε πολιτικά εμείς οι Απόδημοι Ελληνες ψήφου καθώς δεν υποβάλλουμε στην Ελλάδα τις φορολογικές μας δηλώσεις. Κι επειδή κάποιος θα πουλήσει εξυπνάδα, λέγοντας ότι έχουμε περιουσία και ακίνητα και πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ και δημοτικά τέλη, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο φόρος ακίνητης περιουσίας δεν γεννά δικαίωμα ψήφου. Αφήστε που στην Ελλάδα είναι ελάχιστο ποσό για τα δικά μας κριτήρια, αν συγκριθεί με τους υψηλούς δημοτικούς φόρους που πληρώνουμε για τα σπίτια μας, ύψους ίσους και μεγαλύτερους με τα ετήσια καθαρά εισοδήματα πολλών Ελλήνων.
Πολλοί μιλούν για το δικαίωμα της επιστολικής ψήφου στις ΗΠΑ, ξεχνούν όμως ότι ο αμερικανός πολίτης που ζει στο εξωτερικό οφείλει να υποβάλλει κάθε χρόνο φορολογική δήλωση. Ενώ για την περίπτωση των Ελλήνων που ζουν στην Αμερική, όταν η Ελλάδα καθιέρωσε το «παγκόσμιο εισόδημα», εξεγερθήκαμε (και με το δίκιο μας). Όμως τότε, αρκετοί παράγοντες είχαν φτάσει στο σημείο να ζητούν κινητοποίηση της Ομογένειας, με στόχο να «εξαιρεθούμε κι από τον ΕΝΦΙΑ».
Άλλες πτυχές της ψήφου
Αρκετές φορές κάποιοι λανθασμένα μιλούν για την Κύπρο που λειτουργεί εκλογικά κέντρα στα προξενεία της στο Εξωτερικό για να ψηφίζουν οι ευρισκόμενοι εκεί ψηφοφόροι. Ωστόσο στην Κύπρο κάθε έχει το δικαίωμα ψήφου μόνο αν έχει παραμείνει έξι συνεχείς μήνες στο νησί πριν τις εκλογές, με εξαίρεση τους διπλωμάτες και τους φοιτητές. Γι’ αυτούς λοιπόν λειτουργούν τα εκλογικά κέντρα κι αυτοί δικαιούνται να εγγραφούν στους ειδικούς καταλόγους. Οι υπόλοιποι, ακόμη κι αν πάνε στην Κύπρο για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, είναι εκτός εκλογικών καταλόγων.
Στην Ελλάδα αντίθετα, μετά την κατάργηση του εκλογικού βιβλιαρίου, όλοι οι Ελληνες πολίτες καταχωρούνται στους εκλογικούς καταλόγους του δημοτικού τους διαμερίσματος. Κι αν βρίσκονται στην Ελλάδα την ημέρα των εκλογών, δικαιούνται ψήφου. Αρα, δικαίωμα ψήφου και εκλογής έχουν όλοι οι Ελληνες πολίτες. Εκείνο που ζητείται είναι είτε η επιστολική ψήφος, ή η λειτουργία εκλογικών κέντρων στο εξωτερικό. Και ταυτόχρονα η υποχρεωτική εκλογή βουλευτών της Ελληνική Διασποράς. Τώρα, πως ένας Ελληνοαμερικανός πολίτης (που απέκτησε την υπηκοότητα και ορκίστηκε ότι ξεχνά την παλιά του πατρίδα και σε πόλεμο θα υπερασπιστεί την Αμερική έναντι αυτής) θα ορκιστεί βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου, είναι εντελώς αλλοπρόσαλλο. Ή με το Θεό θα είσαι ή με το Μαμωνά. Αυτοί, με ποιόν θα είναι;
Ένα σοβαρό συνταγματικό ζήτημα είναι η διασφάλιση της ελεύθερης άσκησης του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Αναρωτιέμαι αν στις ΗΠΑ (ξέρουμε ότι πριν γίνεις μόνιμος κάτοικος, ή πολίτης υπογράφεις δήλωση αν ήσουν ποτέ μέλος κομμουνιστικού κόμματος και δηλώσεις καταφατικά κόβεσαι) διασφαλίζεται η συνταγματική επιταγή της ελεύθερης άσκησης του δικαιώματος αυτού στο ΚΚΕ. Θα μου πείτε, εμείς για τους κομμουνιστές θα ενδιαφερθούμε; Η απάντηση είναι πως για το σύνταγμα η διασφάλιση του δικαιώματος αφορά όλους τους Ελληνες πολίτες κι όλα τα κόμματα. Πως άραγε θα μπορέσει το ΚΚΕ να κάνει προεκλογική εκστρατεία, ή να παρουσιάσει υποψήφιους σε χώρες όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ουκρανία, όπου η χρήση κομμουνιστικών συμβόλων απαγορεύεται και τιμωρείται διά νόμου;
Αυτές οι πτυχές είναι πολύ σοβαρές και με προσφυγή έστω κι ενός πολίτη, ο νόμος θα εκπέσει.
Αλλοπρόσαλλες εισηγήσεις
Στην εκδήλωση της Ομοσπονδίας της περασμένη Τετάρτη ακούστηκαν κάποιες παντελώς αβάσιμες προτάσεις. Όχι απλά εισηγήθηκαν την εκλογή 20 βουλευτών από τους Απόδημους Ελληνες, αλλά κανονίστηκε κι η κατανομή τους (8 για τις ΗΠΑ) χωρίς καν να υπάρχει η απαραίτητη απογραφή, που ορίζει συνταγματικά τις περιφέρειες. Στα παράλογα που ακούστηκαν ήταν και το ενιαίο ψηφοδέλτιο χωρίς κόμματα. Μα είναι δυνατόν να εκδοθεί νόμος από τη Βουλή των Ελλήνων που να τα καταργεί; Τεράστια συνταγματική εκτροπή. Κι επειδή αντιλαμβανόμαστε ότι η πρόταση έχει να κάνει με τη διάσπαση και τους φόβους διχασμού της Ομογένειας, ο μόνος τρόπος αποφυγής τους είναι να μην ψηφίζουμε. Προτάθηκε ακόμη όπως το δικαίωμα ψήφου να το έχουν «δραστήρια μέλη ελληνικών συλλόγων». Για το όνομα του Θεού. Η ελευθερία του «συνέρχεσθαι» δεν είναι υποχρέωση. Ούτε καταναγκασμός. Είναι δικαίωμα. Όπως κι η ψήφος. Ουδείς πρέπει να υποχρεούται να οργανωθεί κάπου.
Όλοι αυτοί λοιπόν οι λόγοι πιστεύω επαρκούν για να πειστεί κάποιος καλόπιστος ότι το δικαίωμα της ψήφου των Αποδήμων είναι περίπλοκο ζήτημα (για να εξηγηθεί μονόπλευρα) και πως για τον Ελληνισμό της Αμερικής η ψήφος στην Ελλάδα αρνητικά θα φέρει. Κι επειδή οι περισσότεροι από τους 40, που είδα στη φωτογραφία, είναι αναγνώστες της Greek News, είμαι βέβαιος ότι θα πειστούν από τα επιχειρήματά μας. Γι’ αυτό άλλωστε αφιερώσαμε ένα τόσο εκτενές σχόλιο.
Από την Greek News
