Σε ένα έργο που θα αλλάξει για πάντα τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην Μέση Ανατολή αλλά και στον “δόμου του Μεταξιού” προχωράνε Ιράν και Ρωσία ξεκινώντας την κατασκευή της μεγάλης διώρυγας..
Θέλουν να ενώσουν την Κασπία Θάλασσα με τον Περσικό Κόλπο και τον Ινδικό Ωκεανό επιτρέποντας έτσι στην Ρωσία να κατέλθει στα περιβοήτα “ζεστά νερά” και να μην εξαρτάται σε τόσο μεγάλο βαθμό από τα Στενά.
Το σχέδιο σαν σκέψη υπήρχε πολλά χρόνια αλλά οι προηγούμενες γεωπολιτικές συνθήκες δεν επέτρεπαν την υλοποίησή του
Πολλοί διπλωμάτες το παρελθόν θεωρούσαν ότι Ιράν και Ρωσία είναι “αντίρροπες δυνάμεις” όπως και Ρωσία-Κίνα καθ’ότι είναι ηπειρωτικές δυνάμεις και τα συμφέροντάς τους μπορούν να καταστούν συγκρουόμενα.
Όμως η Ρωσία στήριξε τις δύσκολες εποχές το Ιράν ενώ και οι Κινέζοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι η μόνη χώρα που μπορεί να αντισταθείσ τις ΗΠΑ λόγω πυρηνικής υπεροπλίας είναι η Ρωσία.
Θεωρώντας λοιπόν τις ΗΠΑ μια χώρα που έχει μονιμως αναθωρητική πολιτική εις βάρος τους έχουν λάβει την απόφαση να έχουν κοινό μέτωπο εναντίον τους: Δηλαδή ο κοινός “εχθρός” ενώνει τις αντίρροπες αυτές γεωπολιτικές δυνάμεις και όσο υπάρχουν οι ΗΠΑ με την σημερινή τους μορφή δεν φαίνεται αυτό να αλλάζει στο προεχές μέλλον.
Έτσι το Ιράν συνεχίζει τις προεργασίες για την κατασκευή του καναλιού που θα συνδέει την Κασπία Θάλασσα με τον Περσικό Κόλπο.
Ένα έργο στρατηγικής σημασίας για τη Ρωσία, αλλά και για το Ιράν καθώς θα επιτρέψει στον Στόλο της Κασπίας να υπερασπίζεται τα παράλιά του έναντι αμερικανικών απειλών.
Το έργο ενδιαφέρει όμως και τις υπόλοιπες τρεις χώρες της Κασπίας, το Καζακστάν, το Αζερμπαϊτζάν και το Τουρκμενιστάν που θέλουν να έχουν διέξοδο στον Ινδικό Ωκεανό.
Είναι ένα έργο που θα επιτρέψει σε όλες τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες να εξέλθουν από το ευρασιατικό “καβούκι” τους, και να ενωθούν με το παγκόσμιο εμπόριο.
Το έργο είναι στον κατάλογο των προτεραιοτήτων για την Τεχεράνη και όπως φαίνεται υπάρχει πληθώρα επενδυτών. Επειδή ο “δρόμος του μεταξιού” περνάει από το Ιράν ενδιαφέρει όπως έιναι φυσικό και την Κίνα.
Η Δύση σχεδόν επί δύο αιώνες εμπόδιζε την κατασκευή αυτής της σημαντικής αρτηρίας και προσπαθούσε να εμποδίσει το έργο περιθωριοποιώντας την αγορά του ιρανικού φυσικού αερίου και προκρίνοντας, την διαδρομή του Βοσπόρου και των Δαρδανελίων, ως βασική διαδρομή ελπίζοντας στην αποτροπή της ρωσικής κυριαρχίας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες,το 1997 για το έργο αυτό απείλησαν με οικονομικά μέτρα το Ιράν καθώς τις εταιρίες που θα εργάζονταν για την υλοποίηση του έργου
Είναι σαφές ότι κάτι τέτοιο θα πράξουν και τώρα καθώς πρόκειται περί έργου που θα απειλήσει άμεσα την θαάλασσια κυριαρχία τους στον Ινδικό Ωκεανό.
Το συνολικό μήκος του καναλιού θα είναι 700 χιλιόμετρα και θα περναέι μέσα από κοίτες ποταμών στο βορειοδυτικό και νοτιοδυτικό Ιράν για να κοστίσει λιγότερο και να μην καθυστερήσει.
Για να καταλάβει κάποιος το μέγεθος του έργου, θα είναι περίπου 9 φορές μεγαλύτερο από την Διώρυγα του Παναμά που είναι 77 χλμ.
Το κόστος είναι περί τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια και θα διαρκέσει η κατασκευή του περίπου πέντε χρόνια.
Το κανάλι θα προσφέρει έσοδα στη Ρωσία και το Ιράν από 1,2 έως 1,4 δις δολάρια ετησίως και υπολογίζεται να είναι σε πλήρη λειτουργία το 2020.
Yπάρχει και μια δεύτερη σκέψη για ένα δεύτερο κανάλι πολύ μεγαλύτερου μήκους, περίπου 2000 χλμ. που θα αρχίζει από την Κασπία και θα τελειώνει στον Ινδικό Ωκεανό, αλλά αυτο φαντάζει πολύ φιλόδοξο.
Πηγή: pronews.gr
