Οι εικόνες σφίγγουν το στομάχι
Με την παρέμβαση της ΜΚΟ Lumos της Ρόουλινγκ και με τη βοήγθεια ειδικών από το Ινστιτούτο Υγείας του Πaiδιού πολλά άλλαξαν. Ξεκίνησε ένα πρόγραμμα το οποίο βοήθησε πολλούς από τους ασθενείς που βρίσκονταν στα κλουβιά. Από τους 36 οι 30 μπόρεσαν να αποκτήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Άφησαν πίσω τους το κλουβί… Όμως αυτή η βοήθεια έχει ημερομηνία λήξης.
Το ερχόμενο Δεκέμβριο το πρόγραμμα λήγει. Στα Λεχαινά υπάρχουν ακόμη έξι παιδιά που χρειάζονται βοήθεια. Αν το πρόγραμμα λήξει θα κινδυνέψουν και αυτά, αλλά και οι υπόλοιποι 30 να επιστρέψουν στα κλουβιά και στις άθλιες συνθήκες του παρελθόντος.
Κούφια λόγια
Πριν 11 μήνες, τον Δεκέμβριο του 2017η κυβέρνηση μέσω των υπουργών Ε. Αχτσιόγλου και Θ. Φωτίου είχε εξαγγείλει την αποϊδρυματοποίηση των ατόμων με αναπηρία που φιλοξενούνται στα Λεχαινά.
Απ’ τα λόγια ως τις πράξεις όμως στην Ελλάδα η απόσταση είναι τεράστια. Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος και όπως λέει στην εφημερίδα “Το Έθνος” ο Γιώργος Νικολαϊδης, ψυχίατρος και διευθυντής Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας στο Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, δεν έγινε τίποτε.
Έχει μάλιστα εγκριθεί ένα κονδύλι 8,5 εκατομμυρίων ευρώ, έχει υπάρξει και ΚΥΑ για εκπόνηση σχεδίου. Ούτε σχέδιο έχει γίνει ούτε τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν.
Πρόβλημα… δίχως όνομα
Κάποιοι προφανώς σκέφτηκαν ότι όπως γράφει η συγγραφέας του Χάρι Πότερ παραμύθια για μάγους, έτσι και εκείνοι με ένα παραμύθι για παρέμβαση θα κάνουν την υπόθεση να ξεχαστεί. Άλλωστε το παραμύθι δεν έχει καν όνομα.
Ναι, ένα από τα παιδιά που φιλοξενούνται στα Λεχαινά μόλις έμαθε να ανταποκρίνεται κάπως στο όνομά του. Δεν ήταν καν σε θέση να γνωρίζει ότι έχει όνομα. Είναι ένα κορίτσι 18 ετών που ζει σε κλουβί επί επτά χρόνια.
Δεν άκουγε στο όνομά του και δεν έβλεπε τον κόσμο καθώς είναι τυφλή.
Αυτό το παιδί, όπως λέει ο πρόεδρος του Κέντρου Αποκατάστασης Τυφλών, φαίνεται ότι ήταν απλά τυφλό. Όταν άρχισε να πέφτει και να χτυπάει για να μην… ενοχλεί το έβαλαν σε κλουβί. Το παιδί αυτό δεν εκπαιδεύτηκε, δεν έμαθε το όνομά του, δεν έμαθε να μιλάει…
Δόθηκε ολόκληρος αγώνας για να την μάθουν να ακούει στο όνομά της. Πλέον βγαίνει μια, δυο φορές την ημέρα εκτός κλουβιού. Κάποιες φορές πέφτει, αλλά όπως λένε εκείνοι που τη φροντίζουν καλύτερα να κάνει ράμματα παρά να μένει στο σκοτάδι φυλακισμένη σε έναν χώρο όσο το κρεβάτι της.
Όμως αυτό το παιδί και άλλα πέντε που φιλοξενούνται ακόμη εκεί έχουν ελπίδες με ημερομηνία λήξης.
Τον Δεκέμβριο λήγει η χρηματοδότηση από τη Lumos της Τζ. Κ. Ρόοουλινγκ και θα λήξει και το πρόγραμμα.
Το 18χρονο κορίτσι και όλοι οι υπόλοιποι που ως την παρέμβαση της ΜΚΟ ήταν κλειδωμένοι σε κλουβιά, δεμένοι στα κρεβάτια οι ναρκωμένοι με φάρμακα κινδυνεύουν να επιστρέψουν στον εφιάλτη.
Πληροφορίες – φωτογραφίες από εφημερίδα “Το Έθνος”
