Παγκόσμιο πολιτιστικό μνημείο της UNESCO, η Ιεράπολη της αρχαίας Φρυγίας, στα νότιοδυτικά της σημερινής Τουρκίας είναι μια σπάνια ταξιδιωτική εμπειρία, για τον ταξιδιώτη που θέλει να γνωρίσει ένα μίγμα ελληνιστικής, ρωμαϊκής, βυζαντινής και πρωτοχριστιανικής ιστορίας.
Χτισμένη τον 2ο αιώνα π.Χ. ι Ιεράπολη μάλλον ιδρύθηκε ως λουτρόπολη του βασιλείου των Σελευκιδών (από τους επίγονους του Μ. Αλεξάνδρου). Η μεγάλη της ανάπτυξη όμως ήρθε επί Ρωμαίων όπου οι θερμές πηγές της πόλης προσέλκυσαν γιατρούς και θεραπευτές. Η πόλη υπέστη τεράστιες ζημιές από σεισμούς το 17 μ.Χ. και κυρίως το 60 μ.Χ. (επί Νέρωνα) αλλά ανοικοδομήθηκε ακόμη πιο λαμπρή και είναι ακριβώς αυτή τη μορφή της που βλέπουμε σήμερα ερειπωμένη.
Χαρακτηριστικό της αίγλης της είναι το τεράστιο θέατρο της, που μαρτυρά πως είχε χιλιάδες επισκέπτες πέρα από τους κατοίκους της. Και βέβαια η πόλη είναι χτισμένη πάνω σε μια ιδιόμορφη γεωλογική δομή από ιζήματα που έφερναν τα νερά της περιοχής, που σχηματίζουν αβαθείς λευκές λίμνες, με σταλακτίτες, που πολλούς αιώνες αργότερα της έδωσαν το όνομα Pamukkale, δηλαδή «πύργοι από βαμβάκι» στα τούρκικα.
Στην εξάπλωση του Χριστιανισμού τα λουτρά της πόλης μετατράπηκαν σε ιερό ναό, ενώ και στην βυζαντινή εποχή παρέμεινε ένα ανθηρό εμπορικό κέντρο. Αργότερα, τον 12ο αιώνα την κατέλαβαν οι Σελτζούκοι Τούρκοι ενώ το 1354 ένας τεράστιος σεισμός της έδωσε το οριστικό χτύπημα.
Η πόλη ανακαλύφθηκε ξανά σε ανασκαφές του 1887 και σταδιακά αποκαλύφθηκε τα επόμενα χρόνια, αν και στην αρχή κόντεψε πάλι να καταστραφεί από την υπερβολική και κακόγουστη τουριστική ανάπτυξη.
Σήμερα ο ταξιδιώτης θα δει σε αρκετά καλή κατάσταση την αρχιτεκτονική μιας ρωμαϊκής πόλης με πύλες στις 4 πλευρές της, το εκπληκτικό θέατρο με 50 σειρές καθισμάτων και πρόσοψη 100 μέτρων, τα ερείπια του ναού του Απόλλωνα (ο προστάτης της πόλης κατά την Ελληνιστική περίοδο), την μεγάλη Αγορά με στοές με κίονες στις πλευρές της, τα δημόσια λουτρά που είναι πολύ μεγάλης έκτασης (μπορούσαν να χωρέσουν σχεδόν 1.000 ανθρώπους), τη νεκρόπολη κ.α.
