«Mad Playground»: Έκθεση Δημήτρη Αμελαδιώτη-Φώτιου Μπάλα στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλίμου

«Mad Playground» Εικαστική έκθεση Δημήτρη Αμελαδιώτη & Φώτιου Μπάλα στο Πολιτιστικό Κέντρο Αλίμου

H ιστορικός Τέχνης και επιμελήτρια της έκθεσης, Νικολένα Καλαϊτζάκη, σημειώνει:

   «Μad Playground• μια μετάβαση στον τόπο της παιχνιδιάρας φαντασίας του απύθμενου. Δες το όνειρο, δες την σκέψη, δες την ιδέα, από τις ρίζες τις βαθιές, πώς ενσαρκώνονται, στους υλικούς και άυλους μηχανισμούς της Τέχνης, στήνουν παιχνίδια. Αιχμηρά και αθώα, γελαστά και αγέλαστα, παραδομένα νοήματα, συμβολικά ορισμένα. Φροντισμένα με τρόπο αφαιρετικό ή ξεκάθαρο. Τρισδιάστατα μένουν με όψη μεστή. Στοίβες αράδες αντικείμενα σε συμφωνία. Θα μπορούσαν να μοιάζουν, έτσι όπως από τις μήτρες τους γεννιούνται, με ιδιόρρυθμα παζλ ή με εξαίσιους γρίφους. Στην πραγματικότητα χωράνε τον κόσμο. Τον ερμηνεύουν, τον ρωτάνε και τον πλάθουν αλλιώς.

   Στα έργα του Δημήτρη Αμελαδιώτη, η αρχική αυτοσχεδιαστική προσέγγιση που εκφράζεται χειρονομιακά, μέσω της συνεχούς συσσώρευσης των διαφόρων χρηστικών αντικειμένων που ο καλλιτέχνης επιλέγει, οδηγεί στην δημιουργία μιας τελικής εικόνας που εντάσσεται στο φάσμα της αφαίρεσης, της συμβολικής και της εννοιολογικής αναγωγής. Τα απρόσμενα και φαινομενικά αταίριαστα μεταξύ τους στοιχεία, φτιάχνουν εικόνες συχνά αναγνωρίσιμες, δοσμένες όμως με έναν μη συμβατικό και πρωτόπλαστο χαρακτήρα. Όπως το έργο που παραπέμπει σε ένα γνωστό παιχνίδι αφαίρεσης και πρόσθεσης ξύλινων κομματιών με στόχο να ορθώσουν έναν πύργο. Εδώ ο πύργος στέκεται γυρτός με σωσίβιο και δόρυ από μεταλλική βέργα. Ίσως να είναι η άλλη εκδοχή μιας ασταθούς, βαλλόμενης πολιτείας που προσπαθεί τόσο να πολεμήσει μα και να σωθεί. Η φαντασία είναι έκδηλη και ποιοτικά στοχευμένη, σε όλα τα έργα του καλλιτέχνη, με την υλική της υπόσταση   να διακατέχεται από μια ευθραυστότητα και συνάμα δυναμική.

Για τον Φώτιο Μπάλα, το “σοβαρό” παιχνίδι είναι στην ουσία η πρωταρχική δομή του έργου του. Παιδικά παιχνίδια, ανάμεσα τους, κύβοι και κούκλες, πλεγμένα σε συνθετικές χαώδεις αρμονίες μιας ιδιάζουσας ποπ-αρτ αναγωγής, γίνονται ο κώδικας της εικαστικής αναφοράς και λειτουργίας, αλλά και της αποκρυπτογράφησης του νοήματος. «Λειτουργώ ως “εικαστικός ρακοσυλλέκτης”», αναφέρει ο ίδιος. «Τίποτα δεν σταματάει να έχει αξία για μένα αφού η παλέτα μου αποτελείται από παλιά παιχνίδια, τρίχες, χαρτιά, έντομα, υφάσματα, οστά ζώων, καπάκια και από πολλά άλλα αντικείμενα, χρηστικά και μη». Σε κάποια έργα του εντάσσει ακόμα το φως, τον ήχο και την κίνηση. Οι θεματικές του, θίγουν επίκαιρα ζητήματα κοινωνικού και ψυχολογικού ενδιαφέροντος, όπως είναι: η χρήση-κατάχρηση των social media, η καταπίεση, η υπερκατανάλωση, ο ναρκισσισμός, οι εμμονές, το άγχος και η αίσθηση του ανικανοποίητου.

Οι δυο καλλιτέχνες, ο Αμελαδιώτης και ο Μπάλας, φαίνεται να γνωρίζουν καλά πώς να κερδίζουν το “παιχνίδι”. Δεν είναι μόνο η τεχνική αρτιότητα των έργων τους, αλλά και η πρωτοτυπία που τα διαπνέει. Κάθε έργο είναι μοναδικό και ευφάνταστο. Προκαλεί τον θεατή να το “αναπνεύσει”. Δύο δυνάμεις φαντασίας, ενώνονται μαζί και στην ταυτοχρονία μας δελεάζουν να ερμηνεύσουμε την δική τους υπέρβαση».