Τον Χαρούκι Μουρακάμι περιμέναμε για νικητή, αλλά μας βγήκε ο Bob Dylan! Για το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας μιλάμε που μόλις ανακοινώθηκε πως πάει στον διάσημο φόλκ αμερικάνο τραγουδοποιό Bob Dylan και δεν μας χάλασε καθόλου.
Άλλωστε γιατί όχι, να ανανεωθεί και λίγο η λίστα των νομπελιστών, με μορφές που έχουν «πατήσει» και σε άλλα καλλιτεχνικά μονοπάτια. Και βέβαια για να ανέβει λίγο το κύρος των βραβείων που –κατά την προσωπική μας γνώμη- είχαν πάρει λίγο την κατηφόρα, όπως π.χ. με την περυσινή βράβευση της Svetlana Alexievich.
Να πούμε τώρα ότι με τον Bob μεγαλώσαμε και να αποκαλύψουμε την ηλικία μας; Να αρχίσουμε να μιλάμε για το πόσες νύχτες περάσαμε με το Blowing in the wind, πόσα αντιπολεμικά πόστερ κολλήσαμε στον τοίχο μας με στίχους του, πόσους δίσκους του (βινύλιο βέβαια όχι τα «ασημένια» τα ψεύτικα τα Cd) έχουμε;
Ποιος είναι όμως ο Bob, κατά κόσμο Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν; Στα 75 του πλέον, αποτελεί μια θρυλική μορφή του αμερικάνικου φολκ, δηλαδή εκείνης της τραγουδιστικής φόρμας που συνδυάζει την λαϊκή παράδοση των ΗΠΑ με κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα και με ένα βαθύ λυρισμό. Ήρωας του ο Wudie Guthrie, ο μεγαλύτερος μάλλον φόλκ ερμηνευτής. Και ακούγοντας τον ο νεαρός Ζίμμερμαν, αποφάσισε να παρατήσει τις σπουδές του και να ταξιδέψει στην Νέα Υόρκη για να τον συναντήσει. Εκεί κάπου υιοθέτησε ολοκληρωτικά το όνομα Bob Dylan (από τον ποιητή Dylan Thomas) κα ξεκίνησε μια καριέρα που δεν λέει να τελειώσει.
Πρώτη του εμφάνιση στη δισκογραφία το 1962, το 1963 όμως βγάζει το The Freewheelin’ Bob Dylan, και σαρώνει καθώς περιέχει το μυθικό (και με άπειρες πλέον διασκευές) Blowin’ in the wind. Ο Dylan είναι τυχερός, καθώς γράφει και τραγουδά κοινωνικό φολκ και ροκ, σε μια εποχή που η Αμερική ζει την μεγάλη της αμφισβήτηση. Τα τραγούδια του Dylan θα εκφράσουν την γενιά του Βιετνάμ, τους χίπις, του Γουντστοκ, ο ίδιος θα πειραματιστεί με πολλά είδη μουσικής, θα επανεφεύρει τον εαυτό του, θα γίνει αναγεννημένος χριστιανός, θα γράψει μπαλάντες για τη μοναξιά, θα απέχει από τις συναυλίες και τις δημόσιες εμφανίσεις, μόνο και μόνο για να επιστρέψει ακόμη πιο θριαμβευτικά. Δεν αποφεύγει και τις επαναλήψεις και τις καλλιτεχνικές αποτυχίες, αλλά συνεχίζει να δημιουργεί χωρίς σταματημό παραμένοντας μέχρι σήμερα ένα αρχέτυπο της μουσικής αμφισβήτησης, στιγματίζοντας και το φόλκ και το ροκ αλλά και το μπλουζ.
Ακούστε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του, επισκεφθείτε τo site του και αν δεν έχετε τίποτε δικό του στη δισκοθήκη σας, τώρα πλέον δεν έχετε δικαιολογία.
